„Szukam psychologa, który zna się na terapii traumy” – czytam post na jednej z grup zrzeszającej osoby szukające terapeutek_ów. Odpowiadają osoby zajmujące się psychoterapią: „Psycholog nie prowadzi terapii”.
„No i powiedziałem jej, że chodzę do psychologa” – mówi mój klient. A ja nie jestem psycholożką, tylko psychoterapeutką. Można by było uznać, że czepiamy się, bo i tak wiadomo o co chodzi, ale czy na pewno?
No więc, na czym polega różnica i kto jest kim?
Zarówno psycholodzy_żki jak i terapeuci_tki zajmują się szeroko pojętym wsparciem psychicznym swoich klientów i klientek. Jednak ich obszary pracy oraz ścieżki edukacji są różne.
Skąd się biorą psycholodzy_żki?
Psycholog_żka to osoba, która skończyła studia o kierunku psychologia. Mogą to być 5-letnie studia magisterskie lub np. 3,5-letnie studia podyplomowe. Podczas studiów studenci_tki psychologii muszą odbyć określoną przez szkołę ilość godzin praktyk zawodowych. Mogą też profilować się wybierając spośród ścieżek zaproponowanych przez szkołę. Ścieżka społeczno-wychowawcza, ścieżka kliniczna, ścieżka psychologii biznesu – to propozycje jednej ze szkół.
Zawód: psycholog
Osoby, które ukończą studia psychologiczne mogą udzielać porad psychologicznych, prowadzić procesy wsparciowe, wykonywać testy psychologiczne. Prowadzą również warsztaty rozwojowe lub psychoedukację. Zdobywają kwalifikacje odpowiednie do pracy w instytucjach pomocowych (np. Centrum Pomocy Rodzinie) lub w prywatnym gabinecie psychologicznym. Mogą również pracować w szkołach lub poradniach psychologiczno-pedagogicznych, jeśli dodatkowo przejdą szkolenie z zakresu przygotowania pedagogicznego. Nie prowadzą jednak psychoterapii.
Szkolenie psychoterapeuty_tki pod lupą
Psychoterapeut(k)a to osoba, która po ukończeniu studiów wyższych (psychologicznych, ale też np. pedagogicznych, socjologicznych) decyduje się na podjęcie nauki w (z reguły) 4-letniej szkole psychoterapii. Dostępne są szkoły w różnych nurtach – np. psychodynamiczne, systemowe, poznawczo-behawioralne czy Gestalt. Szkolenie psychoterapeuty_tki jest szkoleniem praktycznym. Studenci_tki pracują na własnym doświadczeniu, wcielając się w rolę terapeutów_ek i klientów_ek i od razu wykorzystując przyswojoną wiedzę.
Po co terapeucie_tce terapia?
Wymogiem większości szkół psychoterapii jest przejście przez kandydatów na terapeutów_tki własnej terapii indywidualnej i/lub grupowej. Własna terapia niezbędna jest dlatego, że nieprzepracowane trudności terapeuty_tki mogą utrudniać pracę z klient(k)ami, a nawet szkodzić procesom terapeutycznym. Doświadczenie własnej terapii pozwala poczuć jak to jest być w butach klienta_tki.
Psychoterapeut(k)a, psychoterapeut(k)a w trakcie szkolenia…
Po ukończeniu drugiego roku szkoły studenci_tki mogą posługiwać się określeniem „psychoterapeut(k)a w trakcie szkolenia”. Jest to moment, w którym mogą zacząć pracę terapeutyczną (a nawet są zobowiązani_e przez szkołę, by odpracować określoną ilość praktyk), którą kontynuują po zakończeniu szkolenia. Co ważne, zarówno w trakcie szkoły, jak i później, konieczna jest stała superwizja swojej pracy. Superwizja polega na omawianiu trudności z superwizorem_ką oraz korzystaniu ze wsparcia grupy superwizyjnej – czyli po ludzki mówiąc, innych terapeutów_ek.
Co może psychoterapeut(k)a?
Psychoterapeuci_tki to też ludzie, którzy mają swoje mocne i słabe strony. W związku z tym wybierają taki rodzaj pracy, w jakim czują się dobrze. Mogą pracować indywidualnie, z parami lub rodzinami, z dorosłymi lub dziećmi i młodzieżą, prowadzić grupy terapeutyczne. Inni_e lubią warsztaty rozwojowe albo treningi terapeutyczne.
W telegraficznym skrócie
Psycholodzy_żki i psychoterapeuci_tki to osoby, które pomagają dbać o nasze zdrowie psychiczne. Niektóre obszary ich pracy i szkolenia się pokrywają, inne nie. Specjalnie dla Ciebie najważniejsze informacje zebrałam na jednym obrazku.
Ciekawi Cię w jaki sposób piszę o psychoterapii? Dowiedz się o mnie więcej.
Zapraszam również od odwiedzenia mojego fanpage’a na Facebooku.